Αυτό το κεφάλαιο θα σας δώσει ορισμένα στοιχεία που θα σας επιτρέψουν να σκεφτείτε τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να ενθαρρύνετε την on-line συνεργασία των εκπαιδευτικών.

Ιδιαιτέρως θα σας εξηγήσει πώς η πληροφορική μπορεί να σας προσφέρει τα μέσα για:

• να ανταλλάσσετε πληροφορίες,
• να μοιράζεστε τις γνώσεις με άλλους εκπαιδευτικούς,
• να λύνετε καθημερινά προβλήματα διδακτικής πρακτικής,
• να αναπτύσσετε διαθεματικές δραστηριότητες και προγράμματα.

Χρόνος (μελέτη + δραστηριότητα) = 3 ώρες

Μετά από μια εισαγωγή για τη συνεργατική μάθηση το κεφάλαιο θα αρθρωθεί σε δύο διαφορετικά μέρη:

Μέρος Πρώτο:

• Οι ΤΠΕ στην ανάπτυξη on-line προγραμμάτων
• Οι ΤΠΕ στην υποστήριξη διαθεματικών εργασιών

Μέρος Δεύτερο: Δραστηριότητες

Η συνεργασία έχει παραδοσιακά αναγνωριστεί σαν ένα έγκυρο είδος μάθησης, ενώ από την άλλη μερικές φορές θεωρείται η χειρότερη μέθοδος για “αντιγραφή”. Σε ένα παραδοσιακό σχολείο, οι μαθητές υποτίθεται ότι συζητούν, γράφουν και εξηγούν τις απόψεις τους, κυρίως στους δασκάλους τους που είναι οι μοναδικοί ακροατές και αξιολογητές της δουλειάς τους και των σχέσεών τους. Η συνεργασία ανάμεσα στους μαθητές δεν αναγνωρίζεται ως αυτόνομη μαθησιακή διαδικασία. Για την ακρίβεια, όταν ένα μαθητής βοηθά άλλους μαθητές με τη δουλειά που έχει κάνει στο σπίτι του, αυτό πολύ συχνά θεωρείται από τον εκπαιδευτικό και από άλλους μαθητές ως "κλοπή/αντιγραφή".

Αλλά τα πράγματα αλλάζουν τελευταία. Τα σχολεία όχι μόνο αρχίζουν να θεωρούν την κοινωνικοποίηση και κατ’ επέκταση τη συνεργασία ως έναν από τους κύριους στόχους της μαθησιακής διαδικασίας, αλλά επίσης η χρήση των υπολογιστών στην εκπαίδευση έδειξε τα πλεονεκτήματα της ομαδικής δουλειάς. Πραγματικά οι συνεργατικές δραστηριότητες μέσω υπολογιστών θεωρούνται ως ένας από τους καλύτερους τρόπους για την ανάπτυξη στρατηγικών μάθησης. Το νέο λογισμικό και τα πρόσφατα προγράμματα υπολογιστών θεωρούν τη μεταγνωστική, τη γνωστική και την κοινωνική στρατηγική ως τις πιο σημαντικές στρατηγικές για τη μάθηση. Οι μεταγνωστικές στρατηγικές έχουν ως στόχο τον οργανωμένο σχεδιασμό των στρατηγικών αυτοπαρακολούθηση (παραγωγή / οπτική / στρατηγική / διπλός έλεγχος), αυτοαξιολόγηση (απόδοση / ικανότητα / χρήση της στρατηγικής). Οι γνωστικές στρατηγικές περιλαμβάνουν την ανακάλυψη πηγών, σημειώσεις, ομαδοποίηση, περίληψη, αφαιρετική εξαγωγή συμπερασμάτων/επαγωγή, αντικατάσταση, μετάφραση, μεταφορά, συνεπαγωγή. Οι κοινωνικές στρατηγικές έχουν ως επακόλουθα ανάμεσα σε άλλα, τη συνεργασία και την αναζήτηση διευκρινίσεων.

Σύμφωνα με έρευνες που αφορούσαν στις δραστηριότητες της τάξης που βασίζονται σε υπολογιστές, η διαδικασία απόκτησης νέας γνώσης μέσω της μοντελοποίησης και της ανταλλαγής πληροφοριών συμβάλλει στη βελτίωση της απόδοσης των μαθητών. Ο Roy Rada και οι συνάδελφοι του συμπέραναν ότι “η ομαδοποίηση δε μειώνει, αλλά συχνά βελτιώνει τα επιτεύγματα και τις συμπεριφορές, όταν μαθαίνουν από τους υπολογιστές. Η εκμάθηση σε μικρές ομάδες είναι συχνά πιο αποτελεσματική από την ατομική εκμάθηση σε παραδοσιακά περιβάλλοντα, αλλά και σε περιβάλλοντα υπολογιστών” (Rada et al. 1993). Οι ίδιες ιδέες παρουσιάζονται από τον Watabe (Watabe et al. 1995) σε ό,τι αφορά στην εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση μέσω συνεργατικών δραστηριοτήτων που βασίζονται σε υπολογιστές.

Τα άτομα που συνεργάζονται με αποτελεσματικό τρόπο πρέπει να παροτρυνθούν να μάθουν πώς να συμπεριφέρονται σε ένα εντελώς καινούργιο περιβάλλον μάθησης. Πρέπει να μάθουν πώς να επικοινωνούν μεταξύ τους, να ζητούν και να δίνουν βοήθεια, να συνεννοούνται με τα άλλα μέλη της ομάδας για να πετύχουν την καλύτερη εμπέδωση της μάθησης, αφού έχει αποδειχθεί ότι υπάρχει μια προφανής σχέση μεταξύ συγκεκριμένων προφορικών, κοινωνικών και διαπροσωπικών επαφών από τη μια μεριά και καλύτερης απόδοσης από την άλλη. Ο Robbert Lonning αναφέρει ότι: “όταν οι μαθητές μοιράζονται τις ιδέες τους ενθαρρύνονται να τις εξηγούν στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, υποχρεώνονται να βλέπουν από μια διαφορετική οπτική γωνία και να επανα-αξιολογούν τις ιδέες τους” (Lonning, 1993).

Όπως έχει σημειωθεί από τον ίδιο συγγραφέα σε άλλα σχετικά κείμενα, μερικοί από τους κανόνες της συνεργατικής μάθησης, που θα πρέπει να ακολουθηθούν εξ αρχής είναι:

• Θετική αλληλεξάρτηση: η επιτυχία του ατόμου εξαρτάται από την επιτυχία της ομάδας.
• Ατομική ευθύνη: ο στόχος των οδηγιών είναι η απόκτηση γνώσεων από τον κάθε μαθητή ξεχωριστά.
• Προσωπικές δεξιότητες και δεξιότητες μικρής ομάδας: για να είναι αποτελεσματική η εργασία σε ομάδες πρέπει να διδαχθούν οι απαραίτητες δεξιότητες.
• Εξέλιξη της ομάδας: η επανατροφοδότηση στη λειτουργία της ομάδας είναι απαραίτητη για να ενθαρρύνει τη βελτίωση.

Ο Lonning επίσης αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του προγράμματος του, δόθηκαν στους μαθητές οδηγίες για προσωπικές δεξιότητες και δεξιότητες μικρών ομάδων που αποτελούνταν από δραστηριότητες ειδικά σχεδιασμένες για να ενθαρρύνουν τους μαθητές:

• να διευρύνουν τις ιδέες των άλλων μελών της ομάδας με νέες πληροφορίες,
• να προσφέρουν καθοδήγηση στην ομάδα,
• να εξηγήσουν και να διευκρινίσουν ο,τιδήποτε έχει ειπωθεί,
• να παρουσιάσουν περιληπτικά οτιδήποτε έχει διαβαστεί ή συζητηθεί,
• να συμμετέχουν,
• να προσφέρουν βοήθεια και διευκρινίσεις,
• να προσφέρουν υποστήριξη και αποδοχή,
• να αναζητήσουν την απόδειξη των συμπερασμάτων των άλλων μελών.

Οι έρευνες σε αυτόν τον τομέα έχουν συνήθως αναπτυχθεί σε μικρές ομάδες ή ζευγάρια μαθητών όσον αφορά το εκπαιδευτικό περιεχόμενο, γιατί η συνεργασία φαίνεται να είναι ένας τρόπος που βοηθάει τους μαθητές να μάθουν. Ακόμα και στα ζευγάρια ενός μαθητή/ ενός δασκάλου ο στόχος είναι να παρατηρηθεί η ικανότητα εργασίας της ομάδας με διαφορετικές δεξιότητες και γνώσεις.

Αν και στη σημερινή εποχή με τα νέα εκπαιδευτικά σενάρια οι εκπαιδευτικοί έχουν ενημερωθεί για την αναγκαιότητα της συνεργασίας, μοιράζοντας ιδέες, γνώση και στρατηγικές, οι τεχνολογίες που είναι διαθέσιμες στα πιλοτικά προγράμματα του TRENDS θα κάνουν τη συνεργασία μια πραγματική ανάγκη. Όπως έχει αναφερθεί από τους Kelog και Viehland (1995), όσον αφορά στο Internet, “Το Internet επιτυγχάνει την προσωπική επικοινωνία με τρόπους, οι οποίοι ήταν αδιανόητο να φανταστούμε ή να αναμένουμε παλιότερα με τη χρήση μη δικτυακών τεχνολογιών και εφαρμογών”.

Όσον αφορά στην πληροφορική οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μάθουν καινούργια πράγματα, αλλά, αν τα σενάρια συνεργατικής μάθησης πρόκειται να υιοθετηθούν, τότε πρέπει αρχικά να μάθουν πώς να συνεργάζονται και να μοιράζονται τις ιδέες τους με άλλους.

Τα σενάρια συνεργατικής μάθησης επιτρέπουν στους εκπαιδευτικούς να ανακαλύψουν νέους συνεργάτες με τους οποίους να έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα και στόχους και πέρα από τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς να μπορούν να αναπτύσσουν κοινά προγράμματα. Κάτι τέτοιο φέρνει πιο κοντά ανθρώπους με διαφορετικές γλώσσες και πολιτισμούς, διευκολύνοντας το διάλογο και βοηθώντας να ξεπεραστούν τα πολιτισμικά όρια.

Σε ένα σενάριο συνεργατικής μάθησης, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενταχθούν σε διάφορες δραστηριότητες ανάμεσα στις οποίες μπορούμε να αναφέρουμε:

• τη συνεργασία στην αναζήτηση των πιο πρόσφατων πληροφοριών σε βιβλιοθήκες, οργανισμούς έρευνας, εφημερίδες κ.λπ. και το μοίρασμα αυτών,
• την ανάπτυξη on-line προγραμμάτων,
• τη δημιουργία ομάδων συζήτησης για ανταλλαγή πληροφοριών.

Όπως αναφέρει ο Berge, στις ομάδες συζητήσεων για ανταλλαγή πληροφοριών “τα μέλη ανταλλάσσουν πληροφορίες και δεδομένα, κάνουν ερωτήσεις, ανταλλάσσουν σκέψεις και ιδέες. Το αποτέλεσμα, είναι η αύξηση της κατανόησης και η οικοδόμηση εννοιών που έχουν συζητηθεί” (Berge et al, 1995).

Αφού δεν είναι δυνατόν να παρουσιάσουμε με λεπτομέρειες όλα τα πλεονεκτήματα και τις δυνατές δραστηριότητες, οι οποίες μπορεί να επιτευχθούν μέσω on-line προγραμμάτων, αυτό το μέρος έχει ως στόχο να σας προσφέρει μερικά παραδείγματα. Αυτό με την προοπτική να σας δώσουμε μερικές χρήσιμες πληροφορίες για να εργαστείτε.

Θεωρούμε αυτονόητο ότι το ενδιαφέρον, το κίνητρο και οι πραγματικές ανάγκες είναι οι κύριοι λόγοι για να ξεκινήσει ένα επιτυχημένο πρόγραμμα.

Παράδειγμα 1

Τίτλος: Απείθαρχοι/ανήσυχοι μαθητές: απαντήσεις στο πρόβλημα.

Σκοπός του Προγράμματος: Για να βρείτε απαντήσεις στο ερώτημα για το πώς να αντιμετωπίσετε απείθαρχους/ανήσυχους μαθητές μέσα στο σχολείο.

Στόχος: Εκπαιδευτικοί από διαφορετικά μέρη να μπορούν να δουλεύουν μαζί.

• Ένας εκπαιδευτικός Χ αναζητά σελίδες στο Internet για το θέμα, έτσι ώστε να βρει τις διευθύνσεις του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εκείνων των ατόμων που έχουν τις ίδιες ανησυχίες με αυτόν και να αρχίσει να επικοινωνεί μαζί τους. Έτσι δημιουργείται μια ομάδα ανθρώπων που έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα.
• Η ομάδα μπορεί πλέον να προσπαθήσει να υποκινήσει την πρώτη συνάντηση μέσω τηλεδιάσκεψης (με μεταφορά ήχου ή με μεταφορά ήχου και εικόνας) για να μπορέσει να μοιράσει επιμέρους εργασίες και να αναθέσει ρόλους. Η ομάδα αποφασίζει να ζητήσει την επέμβαση ενός ή περισσότερων ειδικών για να βοηθηθούν στη διευκρίνηση εννοιών που έχουν σχέση με το θέμα.
• Σε μια δεύτερη τηλεδιάσκεψη μπορεί να παρουσιαστεί μια μελέτη σχετικά με το θέμα και να γίνει μια πρώτη συζήτηση.
• Η ομάδα κάνει μια έρευνα για πληροφορίες χρησιμοποιώντας τεχνολογίες on-line ή και άλλου είδους.
• Μια ομάδα εκπαιδευτικών δημιουργεί ένα newsgroup ή forum συζητήσεων για να μοιράζονται και να συζητάνε τις πληροφορίες. Σε αυτό το στάδιο οι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται οι ίδιοι να λάβουν μέρος σε μια συζήτηση καλύπτοντας το θέμα και έχουν την ευκαιρία να μοιράζονται γνώσεις, εμπειρίες και δεξιότητες.
• Μια δεύτερη ομάδα σχεδιάζει και αναπτύσσει μια σελίδα στο Internet με τα αποτελέσματα της συζήτησης και τις απαντήσεις στις ερωτήσεις της ομάδας. Η ίδια εργασία μπορεί να αναπτυχθεί σε πραγματικό χρόνο με on-line συνεργασία δύο ή περισσότερων εκπαιδευτικών στο οποίο μοιράζονται το ίδιο εργαλείο και γράφουν το ίδιο έγγραφο.
• Οι λύσεις στις αρχικές ερωτήσεις για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να αντιμετωπιστούν οι απείθαρχοι μαθητές σε ένα σχολείο μπορούν πλέον να συζητηθούν σε διαφορετικά σχολεία με άλλους εκπαιδευτικούς και απείθαρχους μαθητές. Οι εμπειρίες μπορούν να υλοποιηθούν και να αξιολογηθούν από τους εκπαιδευτικούς της αρχικής ομάδας.
• Μια τρίτη τηλεδιάσκεψη μπορεί να λάβει χώρα με προσκεκλημένους ειδικούς για να μοιραστούν τις εμπειρίες που έχουν οι εκπαιδευτικοί και να αξιολογήσουν το πρόγραμμα και τα αποτελέσματά του.
• Η σελίδα στο Internet βελτιώνεται με την περιγραφή και τα αποτελέσματα των εμπειριών που έχουν οι εκπαιδευτικοί.

Παράδειγμα 2

Τίτλος: To γράψιμο είναι ευχαρίστηση

Σκοπός του Προγράμματος: Για να παρατηρήσετε και να σκεφτείτε πώς γράφουν οι μαθητές, όταν δουλεύουν σε συνεργατικές δραστηριότητες σε ζευγάρια, προκειμένου να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους στο γράψιμο.

Στόχος: Εκπαιδευτικοί της γλώσσας και μαθητές.

Σημείωση: Επειδή το γράψιμο είναι μια επαναληπτική διαδικασία με συχνή αναδιοργάνωση του κειμένου, η ομάδα των εκπαιδευτικών που εργάζονται στο πρόγραμμα πρέπει να αναλύσει την εργασία των μαθητών κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης της. Κάτι τέτοιο απαιτεί τη χρήση on-line τεχνολογιών, οι οποίες δίνουν στους εκπαιδευτικούς την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη διαδικασία συγγραφής των μαθητών ή την καταγραφή σε μια video-κασέτα. Οι μαθητές που συνεργάζονται μπορεί να βρίσκονται φυσικά στο ίδιο σχολείο και να δουλεύουν με τον ίδιο εξοπλισμό ή σε διαφορετικά μέρη και να μοιράζονται το ίδιο εργαλείο συγγραφής.

• Ένας ή δύο εκπαιδευτικοί προτείνουν στους μαθητές την ανάπτυξη ενός κειμένου πέντε σειρών περίπου σχετικά με την πόλη τους. Οι εκπαιδευτικοί σε διαφορετικά μέρη παρατηρούν τους μαθητές που εκτελούν αυτή την εργασία. Ο χρόνος που χρειάζεται για αυτή την εργασία δείχνει, αν οι μαθητές χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να την προετοιμάσουν. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν επίσης να παρατηρήσουν τις αλλαγές που γίνονται από τους μαθητές. Ένα άλλο σημαντικό θέμα για παρατήρηση είναι οι διαφορές ανάμεσα στις στρατηγικές που ακολουθούν οι μαθητές, όταν συνεργάζονται, σε σχέση με τις στρατηγικές που ακολουθούν, όταν δουλεύουν μόνοι τους.
• Χρησιμοποιώντας για παράδειγμα το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, οι εκπαιδευτικοί στέλνουν τις παρατηρήσεις και τα σχόλια τους στους μαθητές σχετικά με το κείμενό τους. Αν στην εισαγωγή της εργασίας, η πόλη τοποθετείται γεωγραφικά, αν μία από τις φράσεις μπορεί να βελτιωθεί σε ό,τι αφορά τη συντακτική μορφή του θέματος, αν οι φράσεις είναι σαφείς, κ.λπ.
• Οι μαθητές πρέπει να αλλάξουν το κείμενο λαμβάνοντας υπόψη τα σχόλια που έχουν λάβει. Οι εκπαιδευτικοί παρατηρούν και αναλύουν τη διαδικασία επανα-γραψίματος.
• Οι εκπαιδευτικοί ζητάνε από άλλα ζευγάρια μαθητών να εκτελέσουν την ίδια ή παρόμοια εργασία.
• Με τα αποτελέσματα των παρατηρήσεών τους και των συμπερασμάτων, οι εκπαιδευτικοί μέσα από ένα forum ή από μια σελίδα του Internet, οργανώνουν ένα σύνολο από διαφορετικές οδηγίες και σχόλια για τους μαθητές που έχουν ασχοληθεί με τη συγγραφή. Οι οδηγίες και τα σχόλια έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τους μαθητές να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους στη γραπτή έκφραση. Μερικά παραδείγματα είναι: στη φράση Χ, το ρήμα και το αντικείμενο συμφωνούν; Στη φράση Υ είπα πραγματικά αυτό που ήθελα ή μπέρδεψα την έννοια της λέξης Ζ; Σε ένα διαλεκτικό κείμενο: Είμαι σαφής και πειστικός; Ανάφερα σαφώς την άποψη μου; Υπάρχει λογική σειρά στην επιχειρηματολογία μου; Σε ένα αφηγηματικό κείμενο: έχουν τα άτομα και τα μέρη χαρακτηριστεί με σαφήνεια; Υπάρχει λογική σειρά στην περιγραφή; κ.λπ.

Παράδειγμα 3

Τίτλος: Δημιουργία μιας εφαρμογής πολυμέσων για τη "Μόλυνση των υδάτων στην Ευρώπη".

Σκοπός του Προγράμματος: Η συλλογή πληροφοριών για τη μόλυνση των υδάτων στην Ευρώπη και η συζήτηση των συνεπειών της. Η δημιουργία ενός εργαλείου πολυμέσων σχετικά με το θέμα, το οποίο θα διανεμηθεί μέσω Web ή μιας σελίδας στο Internet με σκοπό την ευρύτερη ενημέρωση για το πρόβλημα.

Στόχος: Εκπαιδευτικοί και μαθητές.

• Η αναζήτηση μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου πιθανών συνεργατών που ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο θέμα.
• Οι συντονιστές του προγράμματος (μια ομάδα εκπαιδευτικών ή μαθητών), δημιουργούν ένα newsgroup, ή ένα forum συζήτησης ή οργανώνουν μια τηλεσυνδιάσκεψη (με μεταφορά μόνο ήχου ή ήχου και εικόνας), για να συζητήσουν σχετικά με το θέμα και να σχεδιάσουν το πρόγραμμα. Σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη του εργαλείου πολυμέσων, τα παρακάτω θέματα μπορούν να συζητηθούν (όλα τα άτομα που λαμβάνουν μέρος μπορεί να προτείνουν και να δώσουν ιδέες για κάθε ένα):
• Πολυμεσικό περιβάλλον διεπαφής (multimedia interface).
• Ήχοι, ναι ή όχι;
• Κείμενο, σε ποια γλώσσα;
• Περιεχόμενα, σε ποιο επίπεδο;
• Πραγματικές εμπειρίες σε κάθε χώρα.
• Συνδέσεις ή αναφορές σε Web sites σχετικά με το θέμα.
• Θέματα χημείας.
• Βιολογικά και περιβαλλοντικά θέματα. κ.λπ.
• Μετά από τις πρώτες συζητήσεις οι συντονιστές θα οργανώσουν όλες τις πληροφορίες. Η δουλειά που πρόκειται να γίνει μοιράζεται και μια πρώτη beta έκδοση της εφαρμογής αναπτύσσεται και διανέμεται στα μέλη.
• Με την beta έκδοση, η συνεργασία ξεκινά και πάλι, για παράδειγμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή τηλε-συνδιάσκεψης, και επικεντρώνεται σε θέματα όπως:
• Γενική ανταπόκριση σχετικά με τη beta έκδοση.
• Εμπειρίες με τους μαθητές διαφορετικών επιπέδων.
• Αντίκτυπος στην κοινωνία.
• Η ανταπόκριση των ειδικών.
• Προτάσεις, υποδείξεις, κ.λπ.
• Άλλος ένας κύκλος συνεργασίας μπορεί να ξεκινήσει για να βελτιώσει το παραγόμενο εργαλείο πολυμέσων και τη διανομή του, με θέματα:
• Χρήματα – Χρηματοδότες.
• Μελλοντικές νέες εκδόσεις.
• Γενική αξιολόγηση, κ.λπ.

Σκεφτείτε τις προσωπικές σας εμπειρίες ως εκπαιδευτικός και σημειώστε:

• Για ποιο θέμα, σχετικό με εσάς, θα μπορούσατε να ανταλλάξετε πληροφορίες με άλλους εκπαιδευτικούς με τη βοήθεια των ΤΠΕ;
• Ποιο θέμα θα θέλατε να συζητήσετε με άλλους εκπαιδευτικούς για να αυξήσετε τις γνώσεις σας σχετικά με αυτό;
• Ποια καθημερινά προβλήματα διδασκαλίας μπορεί να λύσετε χρησιμοποιώντας τη συνεργατική μάθηση;
• Σκεφτείτε ένα πιθανό πρόγραμμα που θα μπορούσατε να αναπτύξετε με άλλους συναδέλφους, που να έχει σχέση με ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω σημεία και πιθανότατα να υιοθετεί μια συγκεκριμένη προσέγγιση (π.χ. αντικείμενο που έχει σχέση με βάσεις δεδομένων, παρουσιάσεις πολυμέσων). Κάντε τις προτάσεις σας μέσα στο δίκτυο και ξεκινήστε τη δουλειά. Για να κάνετε κάτι τέτοιο, μπορείτε να αναφερθείτε στα παραδείγματα που δίνονται στο πρώτο μέρος, καθώς σχεδιάζετε τις δραστηριότητες με τους συναδέλφους σας.