Οι οργανωμένοι αγώνες Πυγμαχίας στην Ελλάδα ξεκινούν από τα προπολεμικά χρόνια, ενώ αναγνωρίζεται ως άθλημα με την ίδρυση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (Ε.Ο.Π.), το 1952. Κάθε χρόνο διεξάγονται Πανελλήνια και Διασυλλογικά Πρωταθλήματα, καθώς και δύο καθιερωμένοι διεθνείς αγώνες, τα "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ" κάθε φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη και το κύπελλο "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" στην Αθήνα κάθε άνοιξη, με πολλές διεθνείς συμμετοχές. Η Ε.Ο.Π. έχει επίσης διοργανώσει με επιτυχία μεγάλα αθλητικά γεγονότα όπως τα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Πυγμαχίας Ανδρών στην Αθήνα το 1989, Εφήβων στη Θεσσαλονίκη το 1993 και Παίδων στην Αθήνα το 2000. Βαλκανικά πρωταθλήματα Ανδρών-Εφήβων έχουν διοργανωθεί στην Πάτρα το 1990 και το 1987, στη Θεσσαλονίκη το 1982 και στην Αθήνα το 1983.
Ένας αγώνας κερδίζεται με νοκ άουτ, με τεχνική υπεροχή, με αποκλεισμό ή απόσυρση λόγω τραυματισμού και όταν η διαφορά των βαθμών που δίνει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι πάνω από 15 βαθμούς. Σε περίπτωση νοκ άουτ, ο αθλητής που το πέτυχε αποσύρεται στη μια γωνία του ρινγκ, ενώ ο διαιτητής αρχίζει να μετράει έως το δέκα. Συγκεκριμένα ο διαιτητής μετράει μέχρι το οκτώ για το νοκ ντάουν και αν συνεχίσει και μετρήσει μέχρι το 10 τότε έχουμε νοκ άουτ. Εάν ο αθλητής δε δύναται να συνεχίσει τότε ο αντίπαλος παίκτης ορίζεται νικητής. Επίσης, αν ο διαιτητής κρίνει ότι ο ένας από τους δύο παίκτες είναι αδύνατον να συνεχίσει, τότε έχουμε «τεχνικό νοκ άουτ», οπότε τον αγώνα κερδίζει ο αντίπαλός του.