Οι
πρώτοι κανονισμοί του αγωνίσματος καθιερώθηκαν το 1870 από το Ναυτικό
Όμιλο του Λονδίνου. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, το βούλιαγμα των αντιπάλων,
η κατοχή της μπάλας κάτω από το νερό καθώς και το σκοράρισμα με τη χρήση
και των δύο χεριών θεωρούνταν επιτρεπτά. Η σημερινή, σύγχρονη μορφή του
αγωνίσματος πηγάζει από τους κανονισμούς που εισήγαγε η Σκοτία το 1880,
οι οποίοι επέφεραν σημαντικές αλλαγές στην έως τότε διεξαγωγή της υδατοσφαίρισης.
Συγκεκριμένα, καθορίστηκε ο αριθμός των παικτών στους επτά, ενώ ορίστηκαν
και οι διαστάσεις των τερμάτων. Οι αλλαγές αυτές στους κανονισμούς του
αθλήματος οδήγησαν στην αύξηση της δημοτικότητας της υδατοσφαίρισης, η
οποία απέκτησε σε μικρό χρονικό διάστημα πολλούς οπαδούς κυρίως σε χώρες
της πρώην Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Η υδατοσφαίριση κάνει την εμφάνισή της για πρώτη φορά ως μέρος του αγωνιστικού
προγράμματος των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι το 1900 κι έκτοτε αποτελεί
μέρος του προγράμματος των Αγώνων. Η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας στέφθηκε
χρυσή Ολυμπιονίκης το 1900, το 1908, το 1912 και το 1920. παρόλο που η
γυναικεία υδατοσφαίριση ήταν γνωστή από τις αρχές του αιώνα στην Ολλανδία,
εντούτοις μπήκε για πρώτη φορά στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Ολυμπιακών
Αγώνων το 2000, στο Σίδνεϊ.