Οι επαγγελματίες πυγμάχοι κάνουν την εμφάνισή τους στην αρχαία Ρώμη, όπου η προπόνησή τους γίνονταν σε οργανωμένες εγκαταστάσεις. Χώρες όπως η Αίγυπτος, η Αρμενία, η Κορέα, οι ΗΠΑ, η Κούβα και η Ρωσία, οι οποίες διοργάνωσαν σημαντικούς επίσημους αγώνες και ανέδειξαν περίφημους πυγμάχους, μαρτυρούν την παγκόσμια ανάπτυξη που γνώρισε το άθλημα.
Η ολοκλήρωση των κανονισμών της Πυγμαχίας στη σύγχρονη εποχή αναπτύχθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία (18ος αιώνας). Οι περίφημοι κανονισμοί «Κουίνσμπερι» ήταν εκείνοι που καθόρισαν τότε τη διάρκεια των γύρων σε τρία λεπτά και εισήγαγαν τη μέτρηση για το νοκ ντάουν μέχρι το δέκα. Η διάρκεια του παιχνιδιού άλλαξε αργότερα στα τέσσερα δίλεπτα καθώς και η μέτρηση του νοκ ντάουν στα οχτώ δευτερόλεπτα. Το άθλημα διαδόθηκε στις ΗΠΑ και στην υπόλοιπη Ευρώπη στις αρχές του 20ου αιώνα και συμπεριλήφθηκε στο αγωνιστικό πρόγραμμα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1904, στο Σαιντ Λούις. Από τότε μόνο ερασιτέχνες αθλητές επιτρέπεται να συμμετέχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Πυγμαχία Ολυμπιακού επιπέδου παρουσιάζει διαφορές από την επαγγελματική Πυγμαχία. Η πιο εμφανής διαφορά είναι ότι οι ερασιτέχνες πυγμάχοι φορούν προστατευτικά κεφαλής και ότι ο αγώνας διέπεται από πιο αυστηρούς κανονισμούς.
Η Πυγμαχία εποπτεύεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας (International Amateur Boxing Association - AIBA) που ιδρύθηκε το 1946 στο Λονδίνο με σημερινή έδρα τη Λοζάννη.