Συνοπτική
ιστορία της Πυγμαχίας
Η πυγμαχία μαρτυρεί τις βαθιές της ρίζες από την
ελληνική προϊστορία με την περίφημη τοιχογραφία των δύο νεαρών πυγμάχων
στο νησί της Σαντορίνης που χρονολογείται από το 1600 π.Χ. Στους αρχαίους
Ολυμπιακούς Αγώνες καθιερώθηκε ως αγώνισμα κατά την 23η Ολυμπιάδα το 688
π.Χ. με πρώτο Ολυμπιονίκη τον ονομαστό Σμυρναίο, ενώ τεχνικός και ολοκληρωμένος
παίκτης θεωρείται και ο "αεθλοφόρος" Πολυδεύκης. Σύμφωνα με
το μύθο ο Απόλλωνας ήταν ο προστάτης του αθλήματος όπως αναφέρεται εξάλλου
σε ομηρικό ύμνο: «όπου (στη Δήλο) μαζεύονται οι Ίωνες με τους μακρούς
χιτώνες για να σε τιμήσουν, μαζί με τα παιδιά και τις σεμνές γυναίκες
τους. Σε κάθε αγώνα που οργανώνουν τέρπουν εσένα (τον Απόλλωνα) με Πυγμαχία
και με χαρά και με τραγούδια».
Την ίδια περίοδο η Πυγμαχία παρουσιάζει τεράστια ανάπτυξη στην αρχαία
Ελλάδα, ξεκινώντας από την Κρήτη και τη Σαντορίνη, έως την Κύπρο και την
περιοχή του Αιγαίου, την Αθήνα αλλά και τη Σπάρτη. Ο Κομφούκιος ανέδειξε
την τέχνη της Πυγμαχίας στην Κίνα, όπου σχολές ασκούσαν το άθλημα για
την επίτευξη της «εσωτερικής ολοκλήρωσης».